گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، زینب صارم؛ آغاز ماه صفر را بی شک می توان تجدید غم و اندوهی شدید برای حضرت صاحب الزمان (ع) دانست؛ چرا که آغاز این ماه مصادف با ورود اهل بیت و سادات به شهر شام، مرکز خلافت امویان است.

امام سجاد (ع) از شهر شام به عنوان بدترین و نامناسب‌ترین منزل اسارت تعبیر کردند

هرچند ورود کاروان اهل بیت به شهر شام سبب نفوذ پیام عاشورا در قعر و بطن حکومت بنی امیه شد و حتی ادیان و مذاهب دیگر و برخی از جهال شهر شام و حتی خاندان و نزدیکان یزید از واقعیت و حقیقت قیام امام حسین (ع) مطلع و آگاه شدند و بستری مناسب برای اعتلای صدای حق و حقیقت فراهم شد، اما رفتار نامناسب شامیان و خاندان ابی‌سفیان با اهل بیت پیامبر و آل علی (ع) تا آن جا ددمنشانه بود که امام سجاد (ع) از شهر شام به عنوان بدترین و نامناسب ترین منزل اسارت تعبیر کردند.

شهر شام؛ محلی که در آن مخالفان و معاندین اهل بیت رشد و نظام یافتند

تاریخ شهر شام در سال 61 هجری شاهد منصف و گواه مستندی بر ظهور ظلم و جور آل ابی‌سفیان بر فرزندان پیامبر خدا است. این شهر که قلب و مرکز حکومت بنی امیه بود و در آن مخالفان و معاندین اهل بیت رشد و نظام یافته بودند با قلب هایی پر از کینه و حسادت منتظر استقبال و برخورد با اهل بیت پیامبر و فرزندان علی (ع) بودند.

از آغاز ورود اهل بیت به شهر شام مصیبت‌ها و فجایع جدیدی بر علیه اهل بیت صورت گرفت. به گواه تاریخ حضرت ام‌کلثوم از شمر (لعنه الله علیه) درخواست کرد که کاروان اسراء را از دروازه ای به شهر داخل کنند که تماشاگران و نظاره کنندگان کمتر باشند اما آن ملعون کاروان اسراء را از دروازه ای به نام حلب وارد نمود که ازدحام خلق بیشتر بود. (1)

کاروان اسراء و ساعت‌ها معطلی پشت دروازه شام برای صدور اجازه یزید ملعون

چون کاروان اسرا به در دروازه رسیدند ساعت ها در آنجا معطل شدند تا یزید ملعون اجازه ورود به شهر را صادر کند حال آن که یهود و نصاری بی اذن داخل می شدند. از آن روز، آن دروازه به علت معطل نگه داشتند آل رسول الله به «ساعات» معروف شد. (2)

کارگزاران یزید اسراء را ساعت‌ها در کوچه و بازار شام گرداندند در حالی که فریاد می‌زدند ...

به گواه تاریخ از صبح گاه که کاروان اسراء وارد شهر دمشق شد، تا زمانی که به قصر یزید وارد شدند هنگام شب بود. حال آن که به نقل مورخین از دروازه تا قصر یزید مسافت طولانی نبود، بلکه در آن ساعات در کوچه و بازار شهر گردانیده می‌شدند و فریاد می‌زدند: «ای اهل شام! اینها اسیران اهل بیتی هستند که خدا آن ها را لعنت کرده است.»

بی احترامی و هتک حرمت های فراوانی نه تنها به کاروان اهل بیت، بلکه به سرهای شهدای کربلا شد که در کتب معتبر تاریخی به تواتر نقل شده است. امام سجاد (ع) نیز در حدیثی مفصل از هفت مصیبت و درد جانکاه که در شهر شام بر اهل بیت گذشته بود با نعمان بن منذر مداینی سخن گفتند.

در حقیقت شهر شام را می توان مصداق مردمی بی بصیرت دانست که با زبان های خود اقدام به کشتن اهل بیت کردند چنانچه در زیارت امام حسین (ع) می‌خوانیم: «وَ قَتَلَ‏ اللَّهُ‏ مَنْ‏ قَتَلَکَ‏ بِالْأَیْدِی وَ الْأَلْسُن‏»؛ خداوند هلاک کند کسی که تو را با دست و زبان کشت.

هتک حرمت اهل بیت با زبان مصداقی دیگر از کشتن و شهادت اهل بیت است

مصداق شهادت امام حسین (ع) به دستان آلوده و ناپاک کوفیان و شامیان روشن و واضح است، اما هتک حرمت و انکار حق اهل بیت با زبان نیز مصداقی دیگر در کشتن و شهادت اهل بیت و امام حسین (ع) است.

بعد از حادثه عاشورا دردناک‌ترین مکان و اتفاقات در شام برای اهل بیت رخ داد و با مطالعه دقیق تاریخ می‌توان به این نکته پی برد که شامیان با زبان‌های خود بار دیگر امام حسین (ع) را به شهادت رساندند.

برای تبیین بیشتر موضوع لازم است که به فراز قبلی زیارت‌نامه توجه کنیم که آمده است: «وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ وَ قَتَلَ‏ اللَّهُ‏ مَنْ‏ قَتَلَکَ‏ بِالْأَیْدِی وَ الْأَلْسُن‏» تو راست گو و تصدیق شده بودی و خداوند بکشد هرکه تو را با دست و زبان کشت.

شهادت به صادق بودن امام حسین (ع) اشاره اصلی به عقیده امامت و جانشینی آن حضرت دارد و این که ادعای ایشان در برابر ولایت و حق حکومت صادق و راست بوده و از طرف خداوند نیز تایید و تصدیق شده است.

شامیان کاروان اسراء و امام سجاد (ع) را خارجی خطاب می‌کنند

زمانی که شامیان کاروان اسراء و امام سجاد (ع) را خارجی خطاب می‌کنند و امام حسین (ع) را با زبان نامبارکشان ملعون خطاب می‌کنند؛ در حقیقت بار دیگر دست خود را به خون امام حسین (ع) آغشته کرده اند.

در واقعیت وجود مبارک امام حسین (ع) را می توان مانند حقیقتی زنده و سبز در تاریخ دانست که هتاکان و معاندین سعی در محو کردن آن داشته و دارند. شاید در روز عاشورا زمان یارای شیعیان نبود تا از امام خود حمایت کنند و با بدن های خویش از آل علی(ع) و مخدرات حرم حفاظت کنند، اما امروز تاریخ باید با زبان های خود به دفاع از حقوق اهل بیت بپردازند.

افرادی شاهد رواج شبهات مهدویت و انکار وجود امام زمان (ع) هستند و قدم مثبتی بر نمی دارند مانند ...

کسانی که امروز شاهد و ناظر کتمان حق اهل بیت با زبان و رسانه ها هستند و هیچ عکس العمل مناسبی از خود نشان نمی دهند در حقیقت در قبال کشتن دوباره امام حسین (ع) سکوت کرده اند. همان گونه که همه شیعیان معتقدند خط سرخ عاشورا به قیام سبز مهدی(ع) ختم خواهد شد. افرادی که در جامعه شاهد رواج شبهات مهدویت و انکار وجود امام زمان (ع) هستند و در این مسیر قدم مثبتی بر نمی دارند به مانند افرادی می مانند که با زبان های هود در کشتن و شهادت امام شریک بودند.

طولانی شدن زمان غیبت بی شک یکی از بزرگترین بسترهایی است که باعث لغزش و خطای برخی محبین اهل بیت خواهد شد به وسیله زبان ها و اعمال خود یاد امام زمان (ع) را در جامعه پر رنگ نگه داریم و اجازه ندهیم با رواج و بی پاسخ ماندن شبهات بستری تازه برای ظلم بیشتر به اهل بیت فراهم شود.

پی‌نوشت:
1_ طریق الکرام / 152 _ معالی السبطین2/ 134 و 140  
2_ مدینه المعاجز 4/ 109